W.U.A.C.
Historia World Union of Akita Clubs (WUAC)
W Ameryce, na początku lat 50’tych ubiegłego wieku ( pomijając wcześniej podarowane akity pannie Helen Keller - KAMIKAZE GO, urodzonego w 1937 roku i jego starszego brata - KENZAN-GO ), pojawiła się nowa rasa – akita. Byli to przedstawiciele typowi dla tamtego okresu, których rodowody bazowały na topowych w tamtym czasie japońskich psach jak KONGO-GO i jego potomków, prowadzących linie Dewa, które to dominowały w importach do Ameryki.
Nieco później, w Japonii, czas psów i linii hodowlanych Dewa bezpowrotnie minął, ustępując miejsca linii Ichinoseki, której przedstawicielem był GOROMARU GO
i poprzez którego japońscy hodowcy doszli do współczesnego typu Akity.
Natomiast w Ameryce - Akita Club of America ( ACA ), który został założony w 1956 roku przez prawie następnych siedem lat nie miał żadnego problemu z rejestracją akit importowanych z Japonii.
Pierwszy ich miot, zarejestrowany w ACA urodził się dnia 2 lipca 1956 roku, natomiast urodzony w dniu 30 października 1972 roku był ostatnim zarejestrowanym miotem akit. Były to zarazem ostatnie zarejestrowane szczenięta w ACA, ponieważ zamknięto Księgę Hodowlaną Akit i przekazano ją do AKC, ponieważ taki był warunek spełnienia wymogów rejestracji rasy w AKC. Wtedy też nastąpiło znaczne ograniczenie rejestracji nowych importów z Japonii, a te które mimo wszystko zostały sprowadzone, to i tak nie mogły pojawiać się na wystawach. Pierwsza specjalistyczna wystawa akit w Ameryce odbyła się w 1960 roku, oczywiście pod auspicjami ACA, zrzeszająca w tamtym czasie 87 członków.
W Japonii odrestaurowywano typ Akity, który znamy obecnie, natomiast w Ameryce istniał zakaz rejestracji nowych importów z Japonii , który trwał od 1974 roku do 1992 roku. Więc hodowcy amerykańscy bazowali na tych samych liniach hodowlanych wcześniej zaimportowanych, a w międzyczasie bardzo się przywiązali do nazwy AKITA, pod którą rozumieli tę rasę, którą hodowali i nawet doskonalili, mimo problemów stwarzanych przez AKC.
Dopiero dnia 6 kwietnia 1992 roku JKC i AKC doszły do porozumienia w wyniku czego japońskie rodowody mogły zacząć już być rejestrowane w AKC.
Akitainu Hozonkai Los Angeles, ( AKIHO Oddział w Los Angeles ), został założony w 1969 roku, a formalnie uznany przez centralę Odate w dniu 21 lutego 1970 roku. Była to prężna organizacja, która to siedem lat później, dnia 21 sierpnia 1977 roku zorganizowała już ósmą z kolei wystawę akit. Wystawy te odbywały się z udziałem sędziów japońskich z AKIHO, więc Japończycy byli doskonale zorientowani w jakim kierunku rozwija się ich narodowa rasa.
W Ameryce, pod koniec lat 70’tych ubiegłego wieku, wskutek braku dopływu nowych linii hodowlanych zaczęły się pojawiać duże problemy z psychiką, ze stawami, nieprawidłowym kształtem głowy, luźną skórą, czy dziwnym umaszczeniem. Skręt żołądka też występował u akit często, był dość często, a jak wiadomo skłonność do tej przypadłości jest dziedziczna. Sędziowie japońscy, zapraszani głównie przez AKIHO Oddział Los Angeles zaczęli otwarcie krytykować te akity, stwierdzając, że amerykańska hodowla akit pozostała daleko w tyle.
Natomiast w połowie lat 90’tych w Ameryce, było już bardzo widoczne, że Akita amerykańska i Akita japońska, to jednak są to rasy różniące się między sobą. I mimo, że w Ameryce zwolenników Akity amerykańskiej było prawie 99%, a więc zdeklarowanych przeciwników Akity japońskiej, to ten ponad jeden % sympatyków Akity japońskiej utworzyło w 1997 roku Klub – JACA ( Japanese Akita Club Of America ), który wydawał własny magazyn.
któremu szefowała przez wiele lat Pat Szymański ( hodowla akit japońskich „ Akasta „ ).
W Europie zaś, w Niemczech w połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku rozpoczęła swoją działalność pierwsza hodowla akit - “ von Schönböken-Nippon ”
należąca do Waltera Häusler, bazująca na importach japońskich.
Także w Szwecji i Norwegii w latach 60’tych ubiegłego wieku zaczęły pojawiać się importy akit z Japonii.
Wszystkie je można było wtedy określić jako akity amerykańskie, których hodowla rozwijała się bardzo dynamicznie, a szczenięta te zarówno z Ameryki, jak i z Europy trafiały do innych państw, stając się podwalinami następnych hodowli. Hodowcy amerykańscy przez te lata, jak już wspomniałam, bardzo się przywiązali do nazwy „ AKITA „, co skutkowało, że delegacje amerykańskie, podczas spotkań na Światowych Kongresach Akity, twardo obstawali, że nie zrezygnują z tej nazwy co by tu nie mówić, już ich rasy.
Ale tak jak w Ameryce niezbyt przychylnie był przyjmowany nowy typ Akity, tak w Europie Akita japońska została przyjęta entuzjastycznie, co jednak nie zawsze odzwierciedlało się wynikami na wystawach, ponieważ sędziowie zdecydowanie preferowali typ mocniejszy. Również wyniki hodowlane nie były satysfakcjonujące, ponieważ kojarzone ze sobą dwa typy akit, dawały potomstwo nie przypominające swoich rodziców. Powodowało to kompletny chaos w hodowli, aczkolwiek byli i odpowiedzialni hodowcy, którzy unikali takich mieszanych skojarzeń.
JKC bacznie przyglądał się temu co się dzieje na świecie z ich rasą, a nie działo się zbyt dobrze. Stąd też był pomysł zaproszenia zagranicznych sędziów na wystawę do Japonii, w celu pogłębienia ich wiedzy i lepszego zrozumienia różnic między akitami.
W 1993 roku w Niemczech, w Dortmundzie, przy współudziale JKC odbyła się pierwsza Wystawa Ras Japońskich,
na którą zgłoszono 177 akit, oczywiście w większości w typie amerykańskim, lub mieszanym.
Sędziowie japońscy sędziowali również na innych wystawach w Europie, ale mimo podjętych takich działań narastało coraz więcej problemów i frustracji wśród hodowców, szczególnie akit w typie japońskim.
W sierpniu 1996 roku, w Zurichu, w Szwajcarii, odbyło się spotkanie przedstawicieli Komisji Standardów , Komisji Naukowej FCI z przedstawicielami JKC, na którym podjęto następujące wspólne uzgodnienia:
1. Standard rasy zarejestrowanej w FCI powinien ściśle odpowiadać standardowi określonemu przez kraj pochodzenia tej rasy.
2. Zgodnie ze standardem FCI – „ AKITA „ znaczy tylko akita z Japonii.
3. Sędziowie z krajów członkowskich FCI nie mogą mieć żadnych wahań, czy kłopotów w swoich decyzjach, podczas sędziowania akit, jeśli tylko znają standard FCI dla akity.
4. W odniesieniu do „ akity amerykańskiej ”, Ameryka i Japonia powinny odbyć odrębną naradę i przeanalizować środki i działania dla utrzymania tej rasy. Należy gromadzić opinie doświadczonych hodowców z różnych krajów i podjąć później odpowiednie działania.
Z inicjatywy Japan Kennel Club , dnia 9 grudnia 1996 roku, (w poniedziałek ), w Hotelu Park w Tokio odbyła się Międzynarodowa Konferencja dotycząca Akita-Inu, której przewodniczenie objął prezydent JKC Toyosaku Kariyabu.
Ta Międzynarodowa Konferencja, miała na celu zlikwidowanie tego całego zamieszania, uzyskania lepszej informacji odnośnie rasy akita, oraz przeanalizowania z zagranicznymi gośćmi międzynarodowego standardu.
W Międzynarodowej Konferencji, która jest uważana za I Światowy Kongres Akity, uczestniczyli nie tylko przedstawiciele japońskich organizacji, ale także reprezentanci z Europy, USA, Środkowej i Południowej Ameryki, oraz z Australii.
Łącznie było przedstawicieli z 13 krajów. Oprócz nich byli także przedstawiciele Komisji Standardów i Naukowej, w osobach przewodniczącego dr Jean-Maurice Paschoud ze Szwajcarii, prof. Raymonda Triquet z Francji i dr Jose Payro z Meksyku, oraz prof. Wilhelm Brass z Niemiec.
Akita Club of America reprezentowali pp. Dr Sopia Kaluzniacki ( „ Tamerlane „ ), pani Nancy Henry, oraz Loren England ( „ Northland „ ), natomiast Niemiecki Akita Klub – jego vice-Przewodnicząca Angelika Kammerscheid-Lammers ( von Hammona-Ken „ ) i Susane Faust ( Kobushi-Ken „ ). Delegatami francuskimi byli: przewodniczący Francuskiego Klubu Psów Północnych – panie Monique Bartolozzi, Sylvie Bartolozzi oraz Shigeko Capron ( hodowla akit „Kurume Hirose” ). Szwedzki Akita Klub reprezentował jego prezydent - pan Björn Noven, oraz Elisabeth Noven, właściciele hodowli „ Novens”. Włoski Klub Ras Nordyckich ( CIRN ) miał swojego przedstawicieli w osobach pana Andrea Bordone ( „Delle Bianche Vallate” ) i pani Marii Kimury, zaś Szwajcarski Klub Psów Północnych reprezentowała jego przewodnicząca – dr Susanna Kull. Byli przedstawiciele Brazylii, Belgii, Holandii, Akita Club Of Victoria z Australii, Norwegii, oraz z Węgier, które to państwo reprezentowali Miklos Farkashazi i Zsuzsa Farkashazi-Folkman ( hodowla akit, oraz łajek zachodnio-syberyjskich – „Matai Narita” ).
Z ramienia JKC byli m.innymi Honorowy Przewodniczący JKC pan Toyosaku Kariyabu, Prezydent JKC Hirofumi Keitoku, Vice-President JKC- Masao Itoi, oraz Dyrektor i Sekretarz Generalny – pan Hiroshi Kamisato, który przedstawił historię i rozwój akity. Przedstawił zebranym jak w ostatnich 50 latach, po drugiej Wojnie Światowej starano się w Japonii o wyhodowanie psów Akita o wyglądzie i sile, jakimi obdarzyła je kiedyś sama natura.
Na spotkaniu tym byli także przedstawiciele National Akita Club.
Tłumaczami zostali pani Fumiko Hazama i Izumi Awashima.
Generalnie wszystkie kraje europejskie, oraz Brazylia były za hodowlą akit typu japońskiego. Odnośnie Meksyku, graniczącego z USA, to większość tamtejszych akit była typu amerykańskiego. Meksyk, sam będąc w trudnej sytuacji, ze względu na to, że jest członkiem FCI – to powinien przestrzegać standardu FCI, ale z drugiej strony bezpośrednie sąsiedztwo powoduje, że w kraju jest bardzo dużo akit amerykańskich i w związku z tym zaproponował, żeby jak najszybciej podjąć jakieś postanowienia, np. uznać jedną rasę psów z dwoma wariantami, albo dwie różne rasy psów. Do Meksyku np. została zaimportowana pierwsza akita z Japonii dopiero w 1996 roku, podczas gdy do USA w latach 1992 – 1996 sprowadzono 52 akity. Do Europy na przestrzeni tych 5 lat, zaimportowano np. do Niemiec 12 akit, do Francji – 13 akit, do Włoch aż 45 sztuk.
Do Polski pierwsza akita w japońskim typie przyjechała jako szczenię w 1993 roku do hodowli " Matricaria ", należącej do Barbary Stempskiej. Był to czerwony YOU LIKE HIM As Aras An Uachtarain,
urodzony w styczniu 1993 roku, w holenderskiej hodowli, ( wcześniej hodowli shib ) i należącej do Corneliusa Coota.
Natomiast pierwszą akitą, zarejestrowana w ZKwP, sprowadzoną bezpośrednio z Ameryki była czteroletnia szaro-biała Winspirit AKIKO NO KEISUKE, urodzona w grudniu 1991 roku.
Suka ta zamieszkała w hodowli " Sasquehanna ", należącej do Małgorzaty Supronowicz.
Podczas II Światowego Kongresu Akity, który miał miejsce w Hamm, w 1998 roku, honorowy Przewodniczący Toyusaku Kariyabu zasugerował, żeby Światowe Kongresy Akit odbywały się co dwa lata, jak również zaproponował utworzenie Światowego Związku Akit.
Zadecydowano, że Statut, oraz postanowienia odnośnie funkcjonowania Światowego Związku Akit, będą omawiane, jak również zostaną podjęte postanowienia w tej kwestii, podczas III Światowego Kongresu Akity w 2000 roku, w Mediolanie.
Zaproszonymi gośćmi z prawem głosu na II Światowy Kongres Akity, była m.innymi delegacja z Czech, której przewodniczył pan Josef Khyn, ( będący właścicielem hodowli akit japońskich, o przydomku „ Bezkhy „ ), oraz delegacja z Węgier – pp. Zsuzsa i Miklos Farkashazi. Natomiast w charakterze gości obserwatorów była Polska i Izrael.
Na Kongresie tym podjęto zasadniczy temat dotyczący różnic między tak zwanym typem „ japońskim i „ amerykańskim „. Zasadniczymi problemami jakimi się wtedy zajęto były:
1. Czy uznać tylko jedna rasę, zgodnie z nowo ustalonym standardem, co wiązałoby się z nieuznawaniem wszystkich innych odmian w ramach tzw. typu „ amerykańskiego „
2. Czy uznać dwie odmiany w ramach jednej rasy
3. Czy uznać dwie różne rasy.
4. Co zrobić z mieszańcami, gdy już uzna się dwie rasy.
Poproszono wszystkich uczestników, żeby wyrazili swoją opinię w tej kwestii. Wielu przedstawicieli uważało, że ustanowienie nowej rasy uratuje dorobek wielu hodowców i przyczyni się do uznania akity typu amerykańskiego .
Finalnym efektem tych trwających parę lat spotkań, przeprowadzanych badań, sporów i konsultacji jest nowa rasa – akita amerykańska.
Reasumując, można śmiało stwierdzić, że Międzynarodowa Konferencja, zorganizowana w Tokyo w 1996 roku, była początkiem działalności ruchu, którego efektem było powstanie WUAC, w dniu 23 czerwca 2000 roku w Mediolanie, do którego mogły przystąpić tylko te państwa, w których dokonano podziału na DPJ ( Duży Pies Japoński ) i akitę japońską.
Bardzo istotną datą, ponieważ dotyczyła ona Polski, był dzień 21 luty 2004 rok, kiedy to odbył się II Kongres WUAC w Gent.
Dwa lata wcześniej, dnia 4 lutego 2002 roku, na wniosek Przewodniczącego Klubu Szpiców i Psów Ras Pierwotnych – Zygmunta Jakubowskiego, Zarząd Główny Związku Kynologicznego w Polsce, wyraził zgodę na przynależność Klubu do Światowej Unii Akita ( WUAC ).
I tak, na II Walnym Zgromadzeniu WUAC, które miało miejsce w Gent, ( w Belgii ), Polska, oraz Austria i Izrael zostały przyjęte w poczet WUAC, a członkiem nas rekomendującym były Niemcy.
Zjazdy WUAC odbywają się, jak już pisałam, co dwa lata, w przededniu Specjalistycznych Wystaw Ras Japońskich, organizowanych przy współudziale JKC. Chronologicznie tak można usystematyzować daty związane z powstaniem WUAC:
I. Tokyo - 1996 rok, odbyła się Międzynarodowa Konferencja dot. Akita-inu i która uważana jest za I Światowy Kongres Akity
II. Hamm - 1998 rok , powstała idea założenia Światowego Związku Akit
III. Mediolan - 2000 rok, Kongres ten był zarazem Kongresem Założycielskim WUAC i Polska brała w nim udział jako obserwator
IV. Amsterdam - 2002 rok, kiedy to dnia 7 czerwca 2002 roku odbył się I Kongres WUAC.
V. Gent - 2004 rok
VI. Helsinki 2006 rok. Po raz pierwszy Polska brała udział już jako pełnoprawny członek
VII. Budapeszt - 2008 rok
VIII. Laško, Slovenia - 2010 rok
IX. Padenghe Sul Garde, ( położone 103 km od Mediolanu, Włochy ) - 2012 rok
X. Dortmund - 2014 rok
XI. Amsterdam - 2016 rok
XII. 2018 rok
Biuro WUAC ( World Union Of Akita Clubs ) jest umiejscowione w Chiyoda-ku w Tokio. Chiyoda oznacza dosłownie „ Pole tysiąca pokoleń „ i znajduje się w centrum Metropolis Tokyo.
WUAC jako centrum Klubów Akit na świecie ma następujące cele:
1. Promocja działań społecznych i kynologicznych związanych z rasą Akita
2. Promocja prawidłowego rozumienia standardu rasy Akita
3. Sprawy zdrowia i psychiki u Akit
4. Edukacja sędziów rasy Akita
5. WUAC uznaje niezależność członków
6. WUAC nie będzie odnosił się do żadnych politycznych, ekonomicznych, ani ideologicznych zagadnień między członkami
7. Kooperacja z FCI, w celu rozwoju rasy Akita
8. Inne projekty uznawane za niezbędne przez WUAC
Zdjęcie pierwszej niemieckiej hodowli „ von Schönböken-Nippon „, oraz zdjęcie uczestników Międzynarodowej Konferencji Tokyo 1996, pochodzi z archiwum Angeliki Kammerscheid-Lammers.
Zabrania się wykorzystywania tego materiału bez uzgodnienia.
World Union Of Akita Clubs
Dear friends,
Next year the German Akita Club celebrates his 40. Birthday.
I know that I’m a bit earlyJ, but it would be nice if the WUAC Clubs help us
to promote this show.
We have invited 2 judges from Japan and one judge from the USA.
The complete exhibition documents we plan to publish after the WUAC meeting in
the Netherlands.
I hope for your support!
Best regards
Angelika
Angelika Kammerscheid-Lammers
Vorsitzende Akita Club e. V. (AC)
Vizepräsidentin der Weltunion der Akita Clubs (WUAC)
Erlenkamp 26
59071 Hamm
Telefon: +49-2381-983621/Mobil: +49-171-1256902
Email: Akita.Kammerscheid-Lammers@t-online.de
www.akita.de - www.wuac.info
" Drodzy przyjaciele
W następnym roku Niemiecki Akita Klub obchodzi 40-sto lecie swojego istnienia. Wiem, że jest nieco wcześnie, ale byłoby miło, gdyby Kluby zrzeszone w WUAC pomogły w promocji tej wystawy. Zaprosiliśmy dwóch sędziów z Japoni i jednego z USA. Wszystkie dokumenty związane z tą wystawą planujemy udostępnić, po spotkaniu WUAC w Holandii. Liczę na Wasze wsparcie!
z poważaniem
Angelika "
W Holandii w miejscowości Zutphen
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zutphen
odbędą się dwie wystawy. Dnia 21 maja 2016 roku, w sobotę, będzie miała miejsce - 12 z kolei Wystawa Ras Japońskich, w przededniu której odbędzie się kongers W.U.A.C.
W niedzielę, dnia 22 maja 2016 roku odbędzie się 25 Jubileuszowa Wystawa , zorganizowana przez holenderski Klub Akit.